Opstellingen
Tafelopstelling
Een tafelopstelling is een individuele methode vanuit het systemisch werk. Onder begeleiding plaatst het kind zelf gekozen poppetjes en/of voorwerpen op tafel. Die poppetjes en voorwerpen kunnen verschoven worden, net zolang tot het kind vindt dat het zo goed is. Zo wordt op de tafel zichtbaar waar hun trauma's, blokkades, dromen en verlangens zitten.
Een tafelopstelling laat voor de betrokken kind situaties zien zonder veel woorden, lange verhalen of oordelen. Het geeft direct inzicht doordat de counseler en het kind in gesprek gaan over dat wat ze zien, waardoor het kind op een andere manier naar zijn of haar situatie of probleem kan kijken. Er wordt gepraat over wat het kind voelt, ziet en ervaart, zonder dat iemand verbaal sterk hoeft te zijn. Doordat het kind de regie zelf in handen heeft (het plaatst zelf de poppetjes) kan de relatie met henzelf en de omgeving verduidelijkt worden en uiteindelijk verbeterd.
Lees hier over een ontroerende tafelopstelling
Familie opstelling
Het maken van een familieopstelling is een vorm van zelfonderzoek vanuit het systemisch werken. Door middel van het opstellen van iemands systeem van herkomst kan men de niet direct zichtbare relaties tussen familieleden en de eventuele knelpunten daartussen herkennen, erkennen en zo mogelijk wegnemen.
Systeem
betekent volgens Bert Hellinger (1923-2019) een gemeenschap van lotgenoten die
zich over meerdere generaties uitstrekt, waarvan de deelnemers onbewust in het
lot van de andere deelnemers verstrikt kunnen raken. Bij die gemeenschap horen:
broers en zussen, de ouders en hun broers en zussen, de grootouders, vaak nog
een of andere overgrootouder en allen die voor een van deze mensen plaats
gemaakt hebben.
In deze gemeenschap van lotgenoten is iedereen met iedereen verbonden. De sterkste
verbinding is er tussen de kinderen en hun ouders, tussen broers en zussen en
tussen man en vrouw.
Er bestaat een diepe verbinding van kinderen met de familie waaruit ze
afkomstig zijn. Het kind leeft met het bewustzijn - hier hoor ik, hier wil ik
bij horen en ik deel het lot van deze familie - wat het ook is. Vandaaruit doet
het kind alles, omdat hij erbij hoort, zonder enige zelfzucht.
Het kind weet instinctief wat hij doen of laten moet om erbij te horen.